Blog | Ben ik een Steve Jobs?

Afgelopen weekend heb ik de film ‘jobs’ gekeken over het leven van Steve Jobs op Zdoc.

Ik zag veel gelijkenissen en herkenning in de film. Bijna eng. Ben ik dan in bepaalde mate een spiegeling van Steve Jobs? Ik? Ik durf het eigenlijk niet te bedenken. Maar als ik mezelf analyseer dan kom ik wel tot die conclusie. Eigenlijk wil ik mezelf niet met hem vergelijken. Dan voel ik dat ik mezelf al een hele hoge druk op ga leggen. Druk van prestatiedrang. Hij heeft fantastische stappen weten te zetten maar was ook niet altijd de meest prettige persoon om mee om te gaan en te werken.

Het strijden voor jezelf, hoge prestatiedrang, perfectionisme, vrijwel al je tijd en energie in lopende projecten stoppen en je gedachten daar continu over laat gaan om tot nog betere inzichten en oplossingen te komen.

Dat je het liefst met mensen samen werkt die net er net zo in zitten als jij. Dat je in je hoofd eigenlijk geen tijd hebt voor relaxte sociale momenten en voor je gezin en kinderen. Als blijkt dat deze sociale kant te veel energie gaat kosten of te oppervlakkig en gewoontjes wordt, dan bloed het dood.

Dat de dag niet meer ontspannen kan lopen volgens de waan van de dag maar alles op voorhand al gepland en bedacht is en je vooral gefocust bent op presteren, zo goed en zo snel mogelijk met de juiste mensen om je heen.

Dat je het leven leidt met een visie; producten realiseren die een verlengstuk zijn van de mens en het leven van de mens makkelijker maakt. Dat je een workaholic bent om je visie, je doelen (top producten) en je ambitie (het veranderen van de wereld) na te kunnen streven.

Hoe vaak wordt het gezegd; ‘Je moet hard werken om daadwerkelijk iets te kunnen realiseren’. Maar wil ik mijn leven op deze manier leven? Is dit voor mij waardevol?

Ik zie heel veel overeenkomsten in zijn persoonlijkheid en in die van mij.

Bij het kijken van de film kon ik me volledig inleven. Wat nou geen investeringen meer in vernieuwende ontwikkeling? Hoezo lopen we achter op de concurrentie? Waarom moeten we me-too producten gaan ontwikkelen? Weten we zelf niet wie we zijn en waar we toe in staat zijn zodat we prachtige innovaties kunnen ontwikkelen die er voor zorgen dat de organisatie bekroont wordt tot meest waardevol? Vragen die mij regelmatig passeren vol verwondering.

Ja dit vraagt lange termijn denken. Ja dit vraagt veel investeringen vooraf. Ja het is een wollig gebeuren waar iets uit komt waarvan je vooraf geen zekerheid hebt van succes. Maar het is wel gebaseerd is op grondig onderzoek, hoogwaardige kennis en kunde en toetsingsmomenten bij innovators uit de doelgroep.

Het blijft een moeilijk onderwerp voor investeerders maar ook voor vele medewerkers in organisaties. Het gaat toch goed? Als we een klein beetje aanpassen moet toch voldoende zijn? De concurrentie neemt deze stappen toch ook niet, waarom wij wel? Ook wanneer het tegendeel bewezen is. Dan wordt er nog geroepen dat er de volgende keer minder tijd in geïnvesteerd moet worden of dat er minder geld aan uit gaat.

Ik verbaas me er iedere keer weer over dat er zo gekort wordt op lange termijn ontwikkeling wat de organisatie volledig tot zijn recht laat komen. Korte termijn rendement daar gaat het om……

Ik blijf, net als Steve Jobs, strijden voor mijn overtuiging wat het belang is van innovatie en dat dit begint bij de identiteit van de organisatie. Dat je zowel de interne medewerkers als de externe doelgroep moet inspireren ipv een oplossing opleggen en dat je de doelgroep moet begrijpen om ze te kunnen overtuigen in hetgeen jij komt bieden.

Dat doe ik nu ook weer in mijn zoektocht naar de baan die bij mij past door te gaan voor mijn passie in marketing en business development. Als men het belang er niet van inziet ga ik ook niet trekken aan een dood paard. Dan probeer ik het liever bij een ander die er wel in gelooft.

In de film werden mooie woorden gebruikt als; de mensen om je heen veelal niet verder kijken dan wat er is. Als je verder kijkt, dat het snel maakt dat je buiten de lijntjes kleurt. Dat je vraagtekens zet bij standaard processen. Dat je moeilijk doet en lastig bent omdat het aandacht vraagt bij andere mensen. Maar dat het inspireert, mensen aan het denken zet en verandering teweeg brengt. Dit is zo herkenbaar.

Andere mooie woorden waren; dat je pas kansen krijgt als je onzekere situaties aangaat en de veilig omgeving loslaat. Zolang jij je vast houdt aan de routine verandert er niets. Als je de stap neemt in onzekere situaties te verkeren reageert de omgeving al snel dat je gek bent. Net zo herkenbaar voor mij. En het mooie is dat ik het heerlijk vind om me in die onzekerheid te bewegen en mezelf verder kan ontdekken.

Terugkomend op de vraag of ik op die manier wil leven zoals Steve Jobs. Of dat waardevol voor mij is? Dan zeg ik nee. Gelukkig zie ik door mijn man en de verschillende coaching trajecten dat het werk niet alles is. Dat je als mens behoefte hebt aan ontspanning en gezellige luchtige momenten met sociale contacten en een liefdevol gezin waar je bij thuis komt, gezelligheid aan treft en je ei kwijt kan. Al moet ik mezelf hier wel toe dwingen. Maar het geeft me innerlijke rust en plezier.

Ik ben benieuwd wat deze constatering mij gaat brengen. Naast het vinden van mijn juiste plek, voorzie ik nog veel strijd. Strijd voor het belang van het managen, en de toegevoegde waarde van innovatie. En het ontwikkelen van mooie oplossingen die de maatschappij meer comfort gaan bieden.