Door de uitspraak van Rutte vorige week, om basisscholen weer gedeeltelijk te openen, is er weer veel rumoer ontstaan. Er lijkt meer beweging te zijn op straat en men lijkt wel klaar te zijn met de gestelde regels. Alsof het niet om je eigen belang en dat van je directe naasten gaat.
Zoals ik in mijn vorige blog al schreef gaan wij onze zoon nog niet naar school brengen. Reden is dat er nog te veel onzekerheden zijn door lopende onderzoeken over wat het effect is van dit heftige onbekende (chronische) virus, en wat het resultaat is bij de mens (jong en oud) op de korte en langere termijn.
Nu de scholen weer open gaan, komt de ware aard van de samenleving te boven.
Strijden we voor compassie in het leven met een goede gezondheid? Ik krijg het idee dat het merendeel strijd voor een goed gevulde portemonnee.
Werkelijk alle 27 kinderen uit de kleuterklas van mijn zoon gaan gewoon weer naar school. Alsof er niets meer aan de hand is! Als ik aangeef dat mijn zoon nog niet naar school gaat, krijg ik veelal de reactie dat men het wel begrijpt. De reden dat hun kind wel weer naar school gaat is omdat de ouders zelf niet meer weten hoe ze het thuis moeten organiseren, en daar wel een beetje klaar mee zijn.
Ik concludeer uit mijn minionderzoekje dat het primaire belang ligt bij het blijven genereren van inkomsten en dat de ouder (intrinsieke) verplichtingen moet nakomen. Daarnaast wil men niet te veel verantwoordelijkheden op het bordje hebben liggen wat leidt tot het vervullen van andermans belangen, andere bezigheden (wat voelt als extra) en chaos in de bestaande structuur. Men verlangt naar overzicht, structuur en rust.
Ik sta versteld.
Wat is de essentie van het leven op aarde? Dat is toch dat we er voor elkaar zijn? Dat we zorg dragen voor elkaar in goede en in slechte tijden? En dat we ons als mens blijven evolueren waardoor veranderende processen aan de orde van de dag zouden moeten zijn.
We leven nu toch in een gezondheidscrisis waarin het virus als een ongeleid projectiel zich voortbeweegt. Iets wat we nog niet beheersbaar en controleerbaar kunnen sturen. En waarvan we nog niet weten waar het toe leidt op de korte en lange termijn voor ons als mens?
De redelijke zekerheid van het leven van onszelf en de directe naasten is toch weg?
Hoe kan het dat de meerderheid, van met name de Millennials, van onze samenleving stuurt op de financiële waarden? Willen we daarmee ons individuele ego tegemoet komen? Of leven we vanuit angst? Dat we de waarheid niet onder ogen durven te zien en geen eigen beslissingen durven te maken?
Is er ooit iemand op de lange termijn beter of gelukkiger geworden van het naleven van financiële waarden?
Als design strategist weet ik als geen ander hoe belangrijk het is, dat je vanuit kennis over jezelf, de mensen en gebeurtenissen om je heen, vanuit feitelijkheden, en door het maken van bewuste keuzes, daadwerkelijk stappen vooruit kunt maken.
Je gaat achter de donderwolken de heldere hemel zien. Het maakt je sterk en zelfverzekerd. Het maakt je onafhankelijk en gezond. Het brengt vanzelf structuur omdat er focus gecreëerd wordt, wat leidt tot verbinding door de gemeenschappelijke waarden die zich ontwikkelen.
Het stelt je in staat gecontroleerd te anticiperen op hetgeen wat op je af komt, waardoor je volledig wendbaar bent wat rendeert op de lange termijn.
Waarom staan we niet (meer) van nature zo in het leven en hebben we ons op deze manier laten sturen? Waarom willen we met grote stappen snel thuis zijn zonder te veel ballast terwijl het ons als mens niet brengt waar we intrinsiek naar verlangen?
Net zoals in mijn werk, draag ik thuis ook bij aan het maken van gedegen bewuste keuzes waar we als gezin achter staan voor de lange termijn. En met de intentie een goede gezondheid te creëren voor ieder van ons en onze naasten. We zijn er van overtuigd dat de rest dan vanzelf komt.
Hoe dit na vandaag zijn invulling gaat krijgen, zal mede bepaald worden door de komende (inter)nationale onderzoeksresultaten.
Ik wens in elk ieder van jullie een goede gezondheid toe.
Reactie plaatsen
Reacties