De laatste weken krijg ik zo veel verhalen naar me toe die gaan over oplopende emoties en frustraties terwijl men handelt vanuit de beste intenties.
Of ik nu aan het werk ben, op cursus ben en situaties bespreek in het bedrijfsleven of in gesprek ben met mijn kinderen over de situatie op school. Iedere keer komen de oplopende emoties en frustraties weer naar boven die niet de juiste plek krijgen. En dit leidt alleen maar tot nog meer frustatie ... weerstand ... tot het hek van de dam is en we met agressie hebben te dealen.
Het lijkt er op dat er geen ruimte meer mag zijn om je eigen gevoelens, ideëen voor verbetering of behulpzaamheid te uiten. Alsof er geen open communicatie meer mag plaatsvinden. Het lijkt niet meer gewaardeerd wordt. Het lijkt er zelfs op dat het gezien wordt als een persoonlijke aanval. De individualisering neemt hierdoor alleen maar toe. In gezinnen, op het werk en op school.
Dat wat ons mens maakt, in broederschap er voor elkaar zijn door dik en dun om samen verder te komen, wordt steeds meer naar de achtergrond gedrukt. We gaan ons steeds meer gedragen als robots die alle gevoelens, intenties en motivaties wegdrukken, waardoor we hiërarchisch aangestuurd kunnen worden om in de heersende structuur te kunnen blijven.
Maar tijden veranderen. De maatschappij wordt mondiger. We willen niet meer gepiepeld worden. We willen gezien worden, gehoord worden en geaccepteerd worden als waardig mens. We voelen diep vanbinnen dat we veel te bieden hebben en willen dat laten zien en benutten om écht van waarde te kunnen zijn. Maar doordat men vasthoudt aan oude structuren, ontstaat er geen mogelijkheid om van die waardigheid gebruik te maken.
Er is zo'n oud gezegde; 'Wie niet horen wil, moet voelen". Dat geldt hier ook.
Enerzijds drijven we zo ver van de kern van het mens zijn af waardoor de balans van ieder mens verstoord wordt. Dit leidt tot fysieke en mentale klachten. Zowel bij kinderen, jongeren als volwassenen. Anderszijds loop je vast omdat de heersende weerstand zich alleen maar verder opstapelt en de wereld om je heen wel verandert.
Het is aan eenieder persoonlijk te realiseren hoe je in de wedstrijd staat. Of je dit helemaal niet ervaart of misschien wel. En of je dan bereid bent om je open te stellen, te communiceren en te anticiperen op de behoeftes vanuit de omgeving. Of dat je liever vasthoudt en de controle probeert te houden op dat wat er is.
Als je beseft dat het anders moet, maar je weet niet hoe? Ga dan eens op zoek naar de sociaal-emotionele volwassene in jou. Wellicht dat je dan verder komt.
Heb je hier vragen over of wil je hier meer over weten?
Laat dan van je horen en ik ben er voor je.
#emoties #frustraties #agressie #veranderendetijdsgeest #communicatie #persoonlijk #individualisering #robots #klachten #vastlopen #broederschap #zijn #waardigheid #balans #volwassenheid
Reactie plaatsen
Reacties